Cybercrime

Cybercrime, ook wel high-tech crime, is criminaliteit via ICT om identiteits-, inlog- en bankgegevens te stelen en misbruiken, mensen af te persen of schade toe te brengen aan computersystemen. De activiteiten kunnen gericht zijn tegen personen, eigendommen, organisaties, elektronische communicatienetwerken of informatiesystemen. Cybercriminaliteit gebruikt computers als middel of heeft computers als doelwit. 

Vormen van cybercrime zijn o.a.:

  • Phishing;
  • Whatsappfraude;
  • Nepsms’jes;
  • DDOS-aanvallen;
  • Ransomeware;
  • Hacking;
  • Beschadiging/vernietiging van digitale informatie, digitale infrastructuur en/of (fysieke) systemen;
  • Helpdeskfraude;
  • (Bedrijfs)spionage
  • Diefstal van informatie;
  • Koop- en verkoopfraude;
  • Cyberpesten;
  • CEO-fraude;
  • Factuur-fraude;
  • Spoofing (identiteitsfraude);
  • Doxing (publiceren van persoonsgegevens van individuen of organisaties);
  • Sexting (verspreiding van sexueel getinte berichten of afbeeldingen);
  • Defacing (aanpassing van reguliere webpagina’s);
  • Deepfake (creatie of manipulatie van beelden, audio en teksten).

Met de Richtlijn voor strafvordering cybercrime (2018R001) kunnen voor verschillende verschijningsvormen van cybercrime strafeisen geformuleerd worden.

Zie ook:

Laatste update: 18-7-2021

Ben je het niet eens met iets in deze beschrijving, is het niet meer up-to-date, heb je een aanvulling of werkt een link niet? Stuur ons dan even een mailtje. Dan kijken we er even naar en kunnen we het eventueel aanpassen.
Het gebruik van de kenniskaarten is gratis. Gelieve bij het gebruik van de kenniskaarten in publicaties te refereren aan dit toezichtcompendium of de betreffende kenniskaart, inclusief een link. Alvast bedankt voor de moeite!