Gezichtsherkenning

Gezichtsherkenning is een technologie om personen te herkennen. Software analyseert de gezichtskenmerken van een persoon, meestal door de grootte en afstand van ogen, mond, neus en oren te meten. Die informatie wordt vervolgens vergeleken met een database met camerabeelden of foto’s van personen waarvan de identiteit bekend is.

Gezichtsherkenning is een vorm van biometrie en gebaseerd op het meten van unieke lichaamskenmerken, net als bij vingerafdrukken en DNA. Bekende toepassingen van gezichtsherkenning zijn zoekmachines en sociale-mediaplatformen, inloggen op smartphones, maar ook toegangscontrole bijvoorbeeld op luchthavens, bij evenementen of in voetbalstadions.

Inzet van camera’s met automatische gezichtsherkenning is in principe verboden (artikel 9 AVG), op een aantal uitzonderingen na. Voorbeelden zijn toegangscontrole in een kerncentrale of systemen waarbij mensen uitdrukkelijke toestemming geven. De European Data Protection Board, waarin alle nationale privacytoezichthouders (zoals de Autoriteit Persoonsgegevens) vertegenwoordigd zijn, pleit voor een algeheel verbod op realtime gezichtsherkenning in de openbare ruimte.

Met dank aan Sander Flight (info@sanderflight.nl)

Zie ook:

Laatste update: 15-4-2022

Ben je het niet eens met iets in deze beschrijving, is het niet meer up-to-date, heb je een aanvulling of werkt een link niet? Stuur ons dan even een mailtje. Dan kijken we er even naar en kunnen we het eventueel aanpassen.
Het gebruik van de kenniskaarten is gratis. Gelieve bij het gebruik van de kenniskaarten in publicaties te refereren aan dit toezichtcompendium of de betreffende kenniskaart, inclusief een link. Alvast bedankt voor de moeite!